Dane szczegółowe książki

Czasie nasz, czasie nasz
1. Czas jesieni
Czas jesienny - powrotu nasz
Usłyszeć i odzyskać mowę
Aby rozpoznać swój czas.
Pan Jezus i mądrość.
Pierwszeństwo.
Trochę wytarte tematy
Wdowi grosz
Żeby tylko zdążyć
Bogacz i Łazarz
Winnica
O dzierżawieniu
Uczta
Co Bogu, a co Cezarowi?
O wierze prostej
O prawdziwej roztropności
Dary od Boga.
Zgorszenie i zazdrość
Aby nie ustawać w modlitwie
Wracać do modlitwy
Dobre towarzystwo
O tych, którzy są, choć ich nie ma
Czas najwyższy
Najważniejsze przykazanie
2. Czas zimy
Niepokój czasu
Chrystus Król.
Wchodzić w czekanie
Ludzkie odliczanie
Jan bliski i daleki
Codzienność i gwiazda
Boże Narodzenie
Święty Szczepan
Rodzina Bogiem silna
Dobrze zacząć
Słowo z nami
Taki zwyczajny
Niebiańska poezja i ziemska proza
Między ludźmi
O nieprzyjaciołach naszych
Światłość
Czas przemiany
Różne czasy
Konstytucja Królestwa Bożego (I)
Konstytucja Królestwa Bożego (II)
Tak, tak; nie, nie
3. Czas wiosny
Być człowiekiem
Być człowiekiem - być w drodze
Być człowiekiem - uczestniczyć w cierpieniu
Historia o dyskretnych aniołach i głodnym człowieku
Góry cudów i doliny cienia
O zdziwieniu
Myśli różne
O złych uczynkach i ranach
Jeszcze o ludzkich ranach
Betania i ludzka przyjaźń
Wielki Czwartek
U stóp krzyża
Przed Wielkim Dniem
Wielki Dzień
Po Wielkim Dniu
Tomasz
Nikt nie jest samotną wyspą
Pasterz
O budowaniu domu
O miłości Boga i człowieka
Jezusowy testament
Apostolska solidarność
Tajemnica Boga i człowieka
Boże Ciało
Jezus cichy i pokorny sercem
Przyjmujący grzeszników
Ziarnko gorczycy
Polski Tomasz
4. Czas lata
Apostołowie Piotr i Paweł
Aby dobrze przeżyć dzień
Dobre towarzystwo
O lasce
Perła
O dzieleniu chleba
Jeszcze o Chlebie
Do kogóż pójdziemy?
To, co w sercu
Modlitwa prosta
Polski miesiąc
Trudna wiara
O drodze i bramie
Mamona
Nadzieja przez miłość
Pan Jezus i obcy
5. Czas wiary i poezji
O poezji.
Stawiać sobie pomnik
Śpieszyć się
Małe szczęście
Za późno
Jak uklęknąć
Miłość to samotność, co łączy najbliższych
Tylko człowiek stale Ci się gubi
Jak po grzechu każdy bardziej samotny
Wiara, co pije ze skały, bez nas zostanie jeszcze
A od zwykłej rzeczy naucz się spokoju
Wiara malutka
Serce, w liście wruszenie rysuje
Niebo, morze i góry zostały te same
Krzyż ogromny ustawił
Żeby nagle zobaczyć
Czystość, co nie jest ascezą, tylko miłością
Radość, że się kocha to, co niemożliwe
Tak nisko upadła i taka wciąż czysta
Jak mokry kamień
Wszystkie góry spokojne, jak wiara cierpliwe
Gdy ktoś mnie szukał
Bliscy
Nierówni
Nim wróciłem, był Jezus
Fotografie
Podziękowanie
Sam na sam
Pomiędzy świętą zasadą a żywym sumieniem
Jak sikora bez pary, co idzie spać sama
Tylko serce wciąż to samo
Uśmiech w kościele
Umieć cierpieć
Ucieczka od krzyża
Szczegół i wielkość
Stukam do nieba
Koniec
Uwierzyć
Nic dla mnie