Dane szczegółowe książki

WPROWADZENIE 5
CZĘŚĆ I. ZWROT KU DOŚWIADCZENIU W BADANIACH SPOŁECZNYCH
1. KU NOWYM WZOROM BADAŃ SPOŁECZNYCH W POLSCE 11
1.1. Uwagi wstępne 11
1.2. Zwrot ku metodologii jakościowej - przyczyny 12
1.2.1. Przyczyny lokalne 13
1.2.2. Przyczyny uniwersalne 16
1.3. Cechy badań 20
1.3.1. Uznawanie kompetencji badanych 21
1.3.2. Unikanie narzucania badanym siatki pojęciowej badacza 22
1.3.3. Badanie jako wymiana 24
1.3.4. Intencjonalna przemiana roli socjologa 25
1.3.5. Etyczność badacza jako warunek badań 26
1.3.6. Socjologia jakościowa jako nauka „zaangażowana” 27
1.3.7; Badacz a metoda: odejście od puryzmu metodologicznego 29
1.3.8. Badacz a teoria 31
1.4. Wzorzec „socjologii jakościowej” w wybranych krajach zachodnich a badania polskie 32
1.4.1. „Socjologia jakościowa” - współczesne rozumienie terminu 3 3
1.4.2. Motywacje zwrotu ku metodom jakościowym 34
1.4.3. Teorie, metody i metodologie 35
1.5. Nowy paradygmat? 38

CZĘŚĆ II. BADACZ - ISTOTA DOŚWIADCZAJĄCA i. MODEL BADAŃ POPRZEZ WSPÓLNE DOŚWIADCZANIE CZYLI O PEWNEJ WERSJI EMPIRE „JAKOŚCIOWEJ” 43
1.1. Uwagi wstępne 43
1.2. Wizje jednostki ludzkiej a metodologia 46
1.3. Wzorzec alternatywny a modele badań empirycznych 51
1.4. Proponowany model - źródła 5 2
1.5. Charakterystyka ogólna modelu 54
1.6. Model badań poprzez wspólne doświadczanie - założenia szczegółowe 5 5
1.6.1. Pozycja badacza (podmiotu poznającego) 59
1.6.2. Płaszczyzna kontaktu badacz-podmioty badania 59
1.6.3. Pozycja podmiotów badania 60
1.6.4. Trudności, wady: kwestia „weryfikacji” 61
1.7. Kwestia języka i stylu prezentacji 65
1.8. Cechy problemu (przedmiotu) a wybór empirii 66
1.9. Ku nowemu wzorcowi badań nad człowiekiem? 67
1.10 Proponowany model a dostępne metody i techniki badań 68
1.11. Parę dalszych pytań i wątpliwości 69
1.12. Uwagi końcowe 70
1.13. Post Scriptum 1992-93 71

BADACZ JAKO NARZĘDZIE (ZARYS PROBLEMATYKI PODMIOTOWOŚCI BADACZA) 77
2.1. Punkt wyjścia 77
2.2. Podejście „kliniczne” w badaniach społecznych 79
2.2.1. Cechy podejścia „klinicznego” 80
2.3. Narzędzia samokontroli 84
2.3.1. Narzędzia tradycyjne: Rozum i intelekt 84
2.3.2. Narzędzia nietradycyjne 88
2.4. Cechy badacza interpretatywnego 120
2.4.1 Podsumowanie: „małe narzędzia” a curriculum 122
2.5. Punkt dojścia: jaki podmiot i po co? 123
2.5.1. Jaki podmiot? 123
2.5.2. Po co? 130
2.5.3 Komentarz 132
2.5.4. Archaizm i archaista 135

CZĘŚĆ III. ZE STUDIÓW NAD DOŚWIADCZENIEM INDYWIDUALNYM I SPOŁECZNYM W BADANIACH KULTURY
1. „TALABOT”, CZYLI BADACZ SPOŁECZNY JAKO PRZEDMIOT I PODMIOT ZARAZEM 143
1.1. Wprowadzenie 143
1.2. Sytuacja wyjściowa: źródła przyciągania wzajemnego 144
1.2.1. Wersja Eugenia Barby 145
1.2.2. Wersja Kirsten Hastrup 147
1.3. Powstawanie „Talabota” jako badanie terenowe 151
1.3.1. Autobiografia: „pisanie siebie” 151
1.3.2. Proces badawczy: bycie odczytywaną 153
1.3.3. Lustro interakcji: między przedmiotem i podmiotem 155
1.4. Wobec badanych: o sposobach bycia badaczem terenowym 156
1.4.1. Kwestie etyczne: odpowiedzialność za badanych 15 8
1.5. Ku możliwym postaciom nauki społecznej w dobie ponowoczesności 161
1.5.1. Tożsamość badacza jako wyzwanie praktyczno-teoretyczne 161
1.5.2. Zmienność tożsamości badacza terenowego 163
1.6. Badania społeczne: dialog, unisono, czy kondycja „profetyczna”? 164
1.7. Nauka społeczna: cui bono? 167
1.8. Zakończenie: parę cech ponowoczesnej nauki społecznej 170

ZAKOŃCZENIE 172
PODZIĘKOWANIA 178
BIBLIOGRAFIA 179